Καλαμίδας, Δημήτριος

Αγωνιστής του 1821 από τη Μιτζέλα της Θεσσαλίας. Ήταν πρόκριτος και πλούσιος γαιοκτήμονας. Στις αρχές του 19ου αι. είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη του Αλή πασά, τα τσιφλίκια του οποίου επιτρόπευε στην ανατολική Θεσσαλία. Λόγω της θέσης του, το 1807 αναφέρεται ως διώκτης των κλεφταρματολών και συνεργάτης του Αλή πασά. Αργότερα όμως μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Άνθιμο Γαζή και αμέσως ενδιαφέρθηκε για την οργάνωση και την ενίσχυση του Αγώνα στην περιφέρειά του. Τα δύο πρώτα χρόνια της Επανάστασης πρωτοστάτησε στις πολεμικές επιχειρήσεις που διεξήχθησαν στην περιφέρειά του. Από το 1822 πήγε στις Βόρειες Σποράδες μαζί με άλλους Θεσσαλομακεδόνες και οργάνωσε ορμητήριο απ’ όπου θα διενεργούσε καταδρομές στα παράλια της Μακεδονίας. Το 1824 στάλθηκε στην Ύδρα για να την υπερασπιστεί σε περίπτωση που θα γινόταν εκεί απόβαση τουρκικού στρατού. Τον επόμενο χρόνο ταξίδεψε στην Πελοπόννησο, όπου πήρε μέρος με τον βαθμό του αντιστράτηγου στην καταδίωξη των ανταρτών, και αργότερα κατέβηκε στη Μεσσηνία για να αναλάβει την άμυνα των κάστρων της εναντίον του Ιμπραήμ, ο οποίος είχε αποβιβαστεί στο Νεόκαστρο. Απογοητευμένος επειδή καθυστερούσαν τους μισθούς και επειδή είχε αρχίσει να παραλύει το στρατιωτικό σώμα το οποίο επέβλεπε, αποχώρησε και ξαναγύρισε στις Βόρειες Σποράδες. Ταυτόχρονα προσελήφθη από τον Ιωάννη Κωλέττη, για να πάρει μέρος στην εκστρατεία της Αταλάντης. Στη διάρκεια της μάχης αυτής σκοτώθηκε ενώ μαχόταν ηρωικά. Ο Μουσταφά μπέης Κιαφαζέζης, ο οποίος ήταν αρχηγός των τουρκικών στρατευμάτων στη μάχη, πρώην συνεργάτης του Αλή πασά, μόλις αντίκρισε το πτώμα του, έδωσε διαταγή να διαμελιστεί και να παραμείνει άταφο, επειδή πρόδωσε την εμπιστοσύνη του Αλή. Ο Κ. υπήρξε ένας από τους ορμητικότερους επιδρομείς της Θεσσαλίας και από τους πιο ανδρείους του Αγώνα. Γιοι του ήταν ο Αλέξιος, ο οποίος ακολουθούσε τον πατέρα του σε όλες τις αποστολές του, ο Απόστολος, που διακρίθηκε επί Καποδίστρια στις καταδρομές και τιμήθηκε με χάλκινο αριστείο, ο Γεώργιος, ο οποίος αιχμαλωτίστηκε στο Νεόκαστρο, δραπέτευσε και πολέμησε στην ανατολική Ελλάδα, και ο Στέφανος, που διακρίθηκε επίσης επί Καποδίστρια και προσέφερε πολλές υπηρεσίες στο κράτος.